κυτισηνόμος

κυτισηνόμος, -ον (Α)

αυτός που τρώγει το φυτό κύτισος* («χελώνης... οὐρείης κυτισηνόμου», Νίκ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κύτισος + συνδετικό φωνήεν -η- (πιθ. για μετρικούς λόγους) + -νόμος (< νόμος < νέμω), πρβλ. βοη-νόμος, υλη-νόμος.